En het is weer zondag! De weken vliegen voorbij en dus is het ook alweer tijd om een potje te handballen. In Westwoud stond DTS op ons te wachten; een goed team en onze wedstrijden tegen deze meiden zijn altijd spannend. Het weer zat gelukkig mee, de zon scheen en om 13.30 klonk het beginsignaal van onze scheidsrechter van vandaag; de vader van Tess Wester (toch altijd grappig!).
We begonnen deze wedstrijd scherp en geconcentreerd. De vooraf gemaakte afspraken werden goed nageleefd en we scoorden een aantal mooie doelpunten. Toch bleef de score lang ‘hangen’. Ik herinner me dat ik op de klok keek toen we al 12 minuten gespeeld hadden en het stond nog maar 2 -2. Dat betekent bij handbal vaak dat de beide ploegen goed staan te verdedigen maar helaas betekent het ook dat er niet al te best wordt gespeeld in de aanval.
Dat was ook bij ons het geval. We speelden slordig gehaast waardoor we ook veel balverlies hadden en niet eens toekwamen aan het goed opbouwen van een aanval.
Toch wisten we gelukkig aardig bij te blijven en gingen we met een kleine achterstand de rust in.
In de stevige bespreking werden de neuzen weer even dezelfde kant op gezet waardoor we scherp en gebrand om te winnen begonnen aan de tweede helft.
Dat werd direct duidelijk zichtbaar; in de tweede helft liep zowel de aanval als de verdediging veel beter. En op die momenten, dat alles loopt, lijken wij vaak vleugels te krijgen. Zo ook vandaag. Onze keeper hield ballen uit het doel uit break outs of penalty’s. In de aanval werden goede systemen gelopen en beloonden we onszelf met mooie doelpunten. Dan dwing je geluk af en lijkt de tegenstander wel vaker pech te hebben. Zij kwamen namelijk alleen maar moeilijker tot scoren en dat versterkt onze vleugels dan weer.
En zo is de cirkel rond en heb je alle ingrediënten voor een goede pot handbal waar wij tevreden op terug kunnen kijken en nog veel belangrijker: we zijn weer 2 punten rijker!
Op naar weer twee goede trainingsavonden en dan spelen we volgende week thuis tegen Meteoor.
